fliehen به معنی فرار کردن

فعلفعل بی قاعده ، فعل ناگذر

[گذشته: floh]|[گذشته کامل: geflohen]|[فعل کمکی: haben & sein ]

صرف فعل

گریختن

1.Der Einbrecher ist sofort geflohen.
1.سارق بلافاصله فرار کرد.

2.Die Tiere flohen, als sie ein lautes Geräusch hörten.
2.حیوانات وقتی‌که یک صدای بلند شنیدند، فرار کردند.

کتاب Menschen سطح B1.2 ، درس 5